Międzypokoleniowe spostrzeżenia.

Wtorek, 18 września 2012 · dodano: 18.09.2012 | Komentarze 6

Napadła mnie dzisiaj taka refleksja, związana z pobywaniem w szkole Juniora. Przypadkiem tak wyszło, że po Syna przyjechałem rowerem jakieś 10 minut przed końcem zajęć w szkole - ot, tak mi się zegarek poskładał. Pogoda piękna, więc czekanie umiliłem sobie obserwacją pieluchogrzmotów szkolnych na boisku... i zafrasowałem się z lekka, ogólnie bacząc na te latorośle, które będzie zapierdalać całe życie na składki w ZUS, nasze emerytury i święty spokój. Tak niby gadają politycy, którym GUS wylicza wsio w słupkach i wykresach dookołookrężnych (inaczej: przy okrężnicy, czyli we dupie). I miałbym zwyczajowo moje spostrzeżenia "we" onej, ciemnej - alem przyuważył pewną paskudność tejże młodzieży. Tak. PASKUDNOŚĆ!
Bo do rzeczy samej: za moich siurackich lat było tak, że w każdej klasie był jakiś grubas. Przeważnie zasmarkany, a najlepiej żeby jeszcze śmierdział i był rudy. Poezja dla młodego sadysty! Ale tak było kiedyś...
Teraz - zapewne - rudych jest statystycznie tyle samo, co 30 lat temu, za to proporcje grubasów do szczupłych dzieci zwyczajnie się popierdoliły i grubi z chudymi zamienili się miejscami. Kiedy znajdzie się jeden normalnie wyglądający dzieciak, to z dziesięcioro dookoła jest rumianymi kluchami w galarecie.
Żal patrzeć na ogół i miło widzieć Juniora, który zamiata większość rówieśników kondycyjnie, grając w nogę albo zwyczajnie bawiąc się w jakieś przepychanki, mając w sobie energię, a nie sadło i zadyszkę po pokonaniu schodów w szkole.

Rowerowo: Ha! Była sensacja! W ramach integracji klasowej syna zaproszono nas dzisiaj na ognisko. A jakże, w Bażantarni. Dla mnie zwyczajne jest, że skoro tam jest impreza, to nie ma inaczej jak dojazd rowerem. Szkurwa, nasz przyjazd był potraktowany nieomal jak niespodziewana wizyta tow. Gierka na gminnym zebraniu PZPR w 1979 roku. SENSACJA! Rowerami przyjechali!
O kurwasz Maćko!
Dzieciaki jak-cię-mogę, trochę rozbiegane, rozbawione, Panie zajęły się tzw. animacją... A rodzice? Dwa gatunki:
1. Wpierdalacze wszystkiego, co da się upiec w ognisku albo na grillu.
2. Adoratorzy Pani Wychowawczyni. "Moja córeczka taka dobrze wychowana, taka grzeczna! Ona zawsze się słucha, niemożliwe żeby Pani miała pretensje i uwagi do jej zachowania! To takie grzeczne dziecko, dobrze ją wychowujemy! Może Pani w czymś pomóc w szkole? Mąż zawsze chętnie coś zrobi!".

Już to kurwa widzę (z punktu stania faceta), pomijając sam fakt, że stary tej i owej dziuni pewnie nic o tym nie wie i zwyczajnie ma w dupie deklaracje swojej ślubnej. Bynajmniej nie chodzi o podejście faceta, tylko o wazelinę po całości. Pomijam zupełnie fakt, jak można na spotkanie w parku ubrać dzieciaka jak do komunii, i przyleźć na ognisko w szpilach, w wycycowanej bluzce i makijażu godnym starych, niemieckich pornoli.
Dobrze, że byli znajomi i jakiś facet z jajami (Ich znajomy). Pogadaliśmy grzecznie ze wszystkimi ogólnie, o pogodzie, po czym na boku delikatnie zjechaliśmy łacha z tego plastiku i wazeliniarstwa. Nieładnie? Możliwe, ale mam swoje zdanie na temat całości. Począwszy od sposobu na życie, przez te całe ciumkanie do Wychowawczyni, a kończąc na aplikowaniu nawyków kolejnemu pokoleniu.

Muzycznie: Republika - PORANNA WIADOMOŚĆ. Niespokojny teledysk z 127. listy przebojów programu trzeciego PR.


Km z Juniorem: całość.